Mijn oude vriendin uit onze gemeenschappelijke zandbaktijd in de Heimat ging laatst op bezoek bij haar dochter en de “Erbse” (dat is hun voorlopige aanduiding voor het nog ongeborene). Wij allen verkeerden ooit in die staat van “erwt”. In de beginjaren vijftig van de vorige eeuw was het nog volstrekt onmogelijk om vóór de geboorte ook maar iets meer over de hoedanigheid van de erwt te weten te komen. Pas na de geboorte kon ik bijvoorbeeld met de kennis van toen worden aangeduid als “jongen” en ambtelijk van het geslacht “m” worden voorzien. En dat baseerde men destijds in alle onwetendheid uitsluitend op wat men tussen mijn benen zag! En dan moest de erwt natuurlijk ook nog een naam hebben en dat werd in die tijd eigenlijk vanzelfsprekend ook een “jongens”naam. Men wist gewoon niet beter, en ik neem ook niemand iets kwalijk.

De puberteit was al moeilijk zat want ik verkeerde bijna uitsluitend in het gezelschap van voormalige erwten van dezelfde administratieve indeling. De erwten met een administratieve v gingen naar een school die best ver weg was. Was ik nou homo omdat ik bijna uitsluitend omging met mijn soort erwten of hetero omdat ik bijzonder nieuwsgierig was naar de v-erwten? Dat was best wel een relevante vraag!

Afgezien van wat mijn ouders nooit te weten zijn gekomen, heb ik verder gewoon maar geprobeerd om te voldoen aan de verwachtingen die mijn omgeving van mij had of waarvan ik dacht dat mijn omgeving die had. Die verwachtingen waren soms ook niet niks. Dus denk maar niet dat dat per definitie de gemakkelijkste weg was. Maar ook ik wist niet beter en heb min of meer opportunistisch en soms zelfs vol overgave het hetero-pad ingeslagen.

Verwarrend was dat er zo nu en dan telkens weer mannen probeerden mij van dat pad af te brengen met als hoogtepunt vrij recentelijk nog een Roemeense geestelijke die mij met hemzelf in de echt wilde verbinden en daardoor te laat bij een bruiloft kwam. En of dat niet genoeg was (dit kwam mij ter ore), hielden sommige vrouwelijke collega’s mij voor een leernicht, terwijl ik gewoon motor reed en leren broeken mooi winddicht en warm zijn en ook regen tegenhouden. Bovendien vind ik leer lekker aanvoelen.

En dit soort problematiek valt natuurlijk helemaal in het niet vergeleken bij de meer existentiële vraagstukken over het zijn “an sich”, de kwestie of individualiteit überhaupt bestaat, hoe het ik zich verhoudt tot het wij en of wat ik gemakshalve aanduid als “ik” niet in wezen een kwantum-effect is.

Met geen haar op mijn hoofd heb ik mij tot nog toe echter afgevraagd of ik “binair” dan wel “non-binair” zou kunnen zijn. En die vraag dringt zich nu toch sterk op. Steeds meer belangrijke persoonlijkheden die ik niet kende, presenteren zich publiekelijk vol trots als non-binair.

Ik wil nu – ook gezien mijn leeftijd – niet meer in de val trappen om mij als binair dan wel non-binair te positioneren. Om alle toekomstige ontwikkelingen vóór te zijn verzoek ik eenieder mij voortaan als non-alles te bejegenen en bij elke nieuwe ontmoeting geheel in de geest van de kwantumtheorie op basis van observatie mijn dan actuele toestand zelf te bepalen. Ik ben dus in zekere zin non-b/n-bLHBTIQAPC++** of eigenlijk nog het liefst “erwt” tot ik anders word waargenomen (waarbij de waarneming geheel voor eigen rekening is!).

Weet jij wat energiezuiniger is: tv-kijken via de kabel, satelliet of via terrestrische antenne? Alles wat via kabel of glasvezel gaat, moet immers via energie-slurpende datacenter, denk ik. En wat via de lucht komt … Dus misschien doen we het helemaal fout nu? Maar ik weet het niet. Tv-toestellen zijn in elk geval een stuk zuiniger geworden. Met een oud buizentoestel zou je een modern geïsoleerd huis waarschijnlijk lekker warm kunnen stoken (als je maar blijft kijken).

En wat was er ook alweer mis met onze oude gloeilampen? Ze produceerden meer warmte dan licht. En daar gaat het natuurlijk niet om. Maar als je licht nodig hebt, in de wintermaanden, moeit je toch ook stoken! Dan schelen gloeilampen mijns inziens mooi in de stookkosten!?

Lieve lezer, je ziet het al, ik snap er niets van. En tot overmaat van ramp willen ze onze wijk tot 2030 op een warmtenet aansluiten en aardgasvrij maken, bij wijze van experiment of zo. De warmte moet uit het Zwanenwater komen en de elektriciteit voor de warmtepompen van een panelenpark langs de Molsweg. Als je maar genoeg warmte aan het Zwanenwater onttrekt, zou je er zelfs in zachte winters op kunnen schaatsen, denk ik dan. En dat is natuurlijk hartstikke vet leuk. Maar hoeveel energie kun je nog uit een dichtgevroren Zwanenwater halen als de winter wat langer duurt? En hoe ga je die warmte met behulp van pompen opwaarderen als er sneeuw op het panelenpark langs de Molsweg ligt? Ik zie me op mijn 80ste al in drie dekens gehuld dicht tegen de houtkachel gezeten een illegaal nood-vuurtje stoken.

Met dat beeld voor ogen heb ik onze oude cv-ketel nu maar gewoon laten vervangen door een nieuwe, de beste koop van de consumentenbond. De aanvoertemperatuur had ik vanwege meer rendement uit het gas afgelopen winter op de oude ketel al terug gezet op 55 graden. En zolang het geen 10 graden vriest, krijgen we het huis daarmee warm. Dus desnoods zou ik ook een warmtepomp kunnen nemen. Maar dat doe ik niet! Want als het dan over 10 of 12 jaar in de winter flink mis gaat en er geen stroom meer is om datacenter te laten draaien, al die elektrische auto’s op te laden en warmtepompen alle Zwanenwaters energieleeg te laten zuigen … moet je eens kijken hoe gezellig het dan hier in huis wordt omdat wij het nog warm hebben op gas. En hoe meer mensen, hoe meer warmte! – Ja, laat me toch gewoon lekker dromen. Ik weet heus wel dat de cv-ketel ook stroom nodig heeft. Maar daar verzin ik nog wat op!

En dat die klote-marktwerking alles oplost: vergeet het maar! Eerst wordt de gasprijs politiek flink verhoogd om iedereen van het gas af en aan de stroom te krijgen. Maar moet je dan eens zien wat er met de stroomprijs gebeurt als er sneeuw op de panelen ligt en de windmolens stil staan. En dan ben je klant van een warmtenet-aanbieder, een monopolist, waar afgedankte politici hoog gedoteerd in de Raad van Commissarissen zitten en de aandeelhouders vette winst opstrijken terwijl ze op het subtropische Groenland vakantie houden.

Ik kan alleen maar zeggen: zorg voor voldoende hout en warme dekens! En om ondertussen het verschil te maken: hoe ver kun jij met de aanvoertemperatuur zakken zonder in te boeten op comfort?

Op één van mijn fietstochten ben ik drie keer door het centrum van Lelystad (!) gekomen. En dat terwijl ik bebouwde kom haat en hooguit als noodzakelijk kwaad op weg naar het volgende groen zie. Ineens stond ik onverhoeds weer op een punt dat me verdacht bekend voorkwam. En in de herhaling zag ik aan de hand van de kaart waar het fout was gegaan. In de buurt van een middelbare school had iemand een bord omgedraaid. “LEUK!” En daar was ik dus de weg bijster geraakt. Ik hoop nog steeds dat het een soort sociaal experiment betrof waar ook een werkstuk uit is voortgekomen – voor een cijfer!

Tussen Huissen en Bemmel is lang aan de weg gewerkt. Daar stond een bord 30 km/h (later 50 km/h). Als je daar daadwerkelijk 30 of 50 km/h ging rijden, werd je ronkend ingehaald door toeterende medeweggebruikers die je met kwaaie kop en gebaren voor gek verklaarden. En ze hebben een punt, want hoe vaak staat er niet zo’n bord terwijl er helemaal niet aan de weg wordt gewerkt. En hoe vaak zijn ze niet vergeten zo’n bord weer mee te nemen als ze al lang klaar zijn met de klus.

Andere koek is als je erop wordt gewezen dat de traject controle op de Pleijweg (A325) nog buiten werking is. Je mag dan hopen dat dat ook klopt! Maar aangezien er een waarschuwing kwam dat die op een gegeven moment wel wekte, zal dat ook wel zo geweest zijn. Maar hoe relevant zijn dit soort aanwijzingen eigenlijk? Je mag er hoe dan ook maximaal 80 km/h rijden.

De Huissensedijk bij ons achter is ook een prachtig voorbeeld van bewegwijzering. Het is een lekker stukje dijk om over te wandelen of over te fietsen, een geliefde Corona-boulevard dezer dagen, eenbaans en ongeschikt voor autoverkeer. Aan het begin staat een bord doodlopende weg behalve voor fietsers.

De Huissense zienswijze is rigide. Wil je met de auto of motor vanuit Huissen de dijk op dan mag dat gewoon niet. Dit bord staat waar de Huissense wereld eindigt. Vanuit Arnhem mag je er dus doorheen rijden, vanuit Huissen niet. De gebeten hond is in dit geval de aanwonende op Holthuizerdijk nr. 16 voor wie geen uitzondering wordt gemaakt. (Niet dat die zich daar wat van aantrekt….)

De boven ons gestelden proberen ons aldus naar vermogen de weg te wijzen, maar hebben lang niet altijd de wijsheid in pacht. Er zit veelal niets anders op: we moeten ons zelf wegwijs maken! En weinig volkeren op de wereld lijken daar zo bedreven in als wij eigenwijze Nederlanders. Zou dat te maken kunnen hebben met onze ervaringen met de autoriteiten?

Als overlevende van de totaalstoframp van de 50er en 60er jaren van de vorige eeuw die Roergebied heette, ben ik ervaringsdeskundige op stofgebied. Mijn oma nam destijds drie keer per dag de witte raamkozijnen af die drie keer per dag zwart waren van de fijn- tot grofstof. De stoep voor ons huis was in die tijd nog niet geplaveid maar bestond uit aangestampt gruis van “Koks”, overgebleven van de staalproductie. Als we buiten gingen spelen, kregen we de vermaning mee: “Mach’ dich nicht dreckig!” Maar het was gewoonweg onmogelijk om buiten te spelen en niet op Pig-Pen van de Peanuts te lijken.

Een keer je neus snuiten en je zakdoek was zwart. Roken was niet nodig om zwarte longen te krijgen, maar als je al rookte moest het wel zonder filter zijn, liefst Roth Händle of Reval, want anders was het verschil met gewoon ademhalen te gering. Met al dat grofstof in je long kon je tenminste gelijk briketten ophoesten, was het zwartgallige idee. Hoezo fijnstof? Mijnwerkers overleden soms ver vóór het bereiken van hun pensioen al aan stoflongen van de steenstof.

In mijn militaire diensttijd kon ik op prachtige oefenterreinen in de Lüneburger Heide frisse lucht inademen – tot de 600pk dieselmotoren van de tanks werden gestart en/of de schietoefeningen begonnen. Dat was dan weer afzien. Maar sinds de verplichte invoering van de katalysator in benzinemotoren en andere maatregelen tegen de bossterfte is de lucht voor mijn gevoel wel 100 keer schoner geworden.

Houtkachels en houtvuur worden nu als grootste vervuiler in Nederland aangemerkt en staan daarmee al enige tijd in een kwade reuk. Merkwaardig genoeg wekt juist de geur van houtvuur bij velen ook een oer gevoel van thuis, van gezelligheid en geborgenheid op. Ik ken mensen die in een hightech geïsoleerd huis met warmtepomp en zonnepanelen en zonder gasaansluiting zeer verantwoord wonen en in de winter niets liever doen dan op een Drents kampeerterrein dagenlang vuurtje te stoken om hun kostje in een Dutch oven te garen. Na afloop ruiken ze nog 10 dagen in de wind naar 18^de-eeuws plaggenhutbewoers.

Anderhalf jaar geleden stond ik op een camping langs een prachtig Belgisch riviertje waar zowat uitsluitend liefhebbers van houtvuurtjes (afdeling nat hout) waren neergestreken. Reuze gezellig maar zelfs ik vond het niet te harden. Kennelijk was het wel essentieel voor een goed vakantiegevoel van al die fanatieke stokers.

Maar nu geldt volgens deskundigen al code stof in huis als ik met de strijkbout over mijn broeken en T-shirts ga. Huh? Waar hebben we het over? Een goed gestookt houtvuurtje en een strijkbout stellen niets voor. Pak liever containerschepen/cruiseschepen/olietankers en het vliegverkeer aan in plaats van burgers een schuldgevoel aan te praten als ze hun goed gaan strijken!

Overigens vind ik “fijnstof” een woord dat best wel gedistingeerd klinkt. Dat kan toch bijna niet schadelijk zijn … maar zijn wij dan weer gemaakt van sterrenstof (hoewel sommigen beweren dat wij van klei zouden zijn gemaakt, maar wie gelooft dat?)! En tegen sterrenstof verbleekt zelfs de allerfijnste fijnstof, of niet dan?

Stoffelijk zijn wij hoe dan ook en tot stof zullen wij vergaan … wat een stoffig verhaal al bij al! Effe uitwaaien! En dat beveel ik jou ook aan, lieve lezer, nu.

(Dit is een vervolg op “Niet normaal“)
Bruinkopje zat er gistermiddag wat mottig bij. Ze kon het gezellige gefladder rond voederplek 1 toch niet zo goed uitstaan. Dus was ze tussen boom 1 en boom 2 heen en weer gaan flitsen om “al haar” voer te verdedigen tegen het gulzige mezengebroed. Maar zo veel hebberigheid levert stress op. En voor je het weet krijg je dan een hongerklop omdat je in de drukte vergeet om zelf op tijd een hap te pikken. Dan nog de vorst waardoor je nergens even een goed bad kunt nemen! Logisch dat je op een gegeven moment met een soort coronakapsel in de boom het leven zit te overdenken.

Niet dat de andere vogels elkaar niet ook verdringen. Als de specht, een Vlaamse gaai of een ekster komen aanvliegen, doet de rest al gauw een stapje terug. De goudhaan en de roodborst zitten alleen in daluren op de vetcilinder, de koolmezen gaan voor de pimpelmezen en als de staartmezen met zijn achten tegelijk komen is er ook even geen ruimte voor andere schnabbelaars. Maar dat wisselt elkaar allemaal lekker af, duurt nooit lang en laat gelegenheid voor anderen. De hebberigheid van trutje bruinkop is uitzonderlijk.

Nu met de dooi zit ze er weer wat beter verzorgd bij. Ze pikt regelmatig een insect uit het vet, veegt dan aan een tak links en rechts haar snavel schoon, kijk misprijzend naar een stel koolmezen boven haar maar gedraagt zich wat rustiger. Misschien heeft ze haar lesje geleerd. En straks wordt het weer donker en dan komt aan de drukte toch een eind want al onze kostgangers gaan met de kippen op stok.

De cast:

Eind vorig jaar zag ik ineens een mooie, piepkleine vogel in onze tuin, prachtige oogopmaak en een oranje streepje over zijn kop – een goudhaantje. Die had ik nooit eerder gezien. Hij is nu heel de winter al te gast en kwam ook keurig tijdens de nationale tuinvogeltelling in show. Het lijkt of hij de plaats heeft ingenomen van de twee boomkruipers van vorig jaar, waarvan één (en ik jok niet!) zich nog maar één keer heeft laten zien en wel precies tijdens de … jawel: de nationale tuinvogeltelling.

Dat goudhaantje wilde ik natuurlijk wel op de foto hebben. Maar met een voederplek op het Noorden in de schaduw van het huis valt dat niet mee. Hij zit nooit stil, is eigenlijk te klein om op scherp te stellen en zit meestal achter twijgen die je dan wel scherp krijgt maar de goudhaan dus niet. Van alle pogingen tot foto’s durf ik alleen deze (uitsluitend als bewijsstuk) en nog wel met enige schroom te laten zien.

Goudhaantjes schijnen normaal niet solitair te zijn. Maar ja, “normaal” had ik ze nog nooit gezien. Alleen schijnt dit jaar niks normaal te zijn, zelfs het “nieuwe normaal” niet. Toch was ik nog behoorlijk verrast toen ik op mijn vaste rondje over de heide langs het bosrand ineens een hele zwik goudhaantjes kon volgen… dankzij de abnormale sneeuw. Ik weet zeker dat ik ze zonder sneeuw tegen de donkere bosgrond nooit zou hebben gespot.

Maar terug naar onze tuin. Het goudhaantje komt natuurlijk op onze voederplek af, net als al die andere kostgangers. En wat de mezen, de specht, de zwartkop (kan zo’n naam nog wel?) en het goudhaantje uit de vetbollen op de grond lieten vallen werd mooi opgepikt door vinken, de roodborst, de merel, de tortels en de houtduif. Alles was min of meer pais en vree en we waren ook bijzonder blij dat er een zwartkop bij was, of eigenlijk een bruinkop want het is een vrouwtje.

Alleen heeft mevrouw bruinkop het ineens in haar bol gekregen en denkt dat de hele voederopstelling voor haar alleen is. De specht en de merel laten zich niet verjagen. Maar de rest komt de hele week al niet meer aan de bak. Bruinkopje zit in de schijnbeuk boven het voer als een bok op de haverkist. “Doe normaal” zeggen helpt niet.

Er zat niets anders op, we hebben een tweede cilinder vet met insecten in de tweede boom een paar meter verderop gehangen. Daar zit bruinkopje nu lekker in haar eentje te handhaven terwijl alle anderen zich in boom 1 als vanouds lekker om de beurt tegoed doen aan al het lekkers dat er is.

Ik kon bijna niet geloven wat ik zag toen ik in ons plaatselijk sufferdje het formulier “Eigen verklaring Avondklok” afgedrukt zag staan. Ik had tot dat moment ook nog geen flauw benul van wat ik zou moeten doen of aan welke voorwaarden ik zou moeten voldoen als ik me onverwachts tijdens de Avondklok op straat zou moeten begeven. Nu weet ik, dat ik dan een ingevuld formulier “Eigen verklaring Avondklok” bij me moet hebben. Daarop moet ik aangeven waarom ik buiten ben! Laten we even kijken naar de officieel en ambtelijk aanvaardbare redenen:

1. Ik moet werken en heb de “Werkgeversverklaring Avondklok” bij me.
   OK. Maar als je al een Werkgeversverklaring Avondklok bij je hebt en die ook kunt laten zien, waarom dan nog een “Eigen verklaring Avondklok”???
2. Ik heb dringend medische hulp nodig of een dier heeft dringend medische hulp nodig.
   Duidelijk een noodsituatie, toch? Pijn in je borst en in je linker arm. Je voelt het infarct al aankomen. Wat moet je dan anders doen dan je printer aanzetten, je computer opstarten, het formulier “Eigen verklaring Avondklok” downloaden, afdrukken en invullen, handtekening niet vergeten, en dan in de auto en naar de eerste de beste SHE-post….?
   Of: Leg eens aan een dier in nood uit dat je eerst de eigen verklaring moet invullen!
3. Iemand anders heeft dringend mijn hulp nodig.
   Heel verstandig om bij een dreigend infarct of een slagaderlijke bloeding niet zelf achter het stuur te klimmen. En laat een ander dan ook maar eerst dat download- en invulwerk doen. Maar hoe moet die dan onderweg naar jou geloofwaardig maken dat die jou naar de SHE of de huisartsenpost moet rijden? En jij ondertussen maar volhouden en blijven ademen.
   Overigens: Als je dringend medische hulp nodig hebt, moet je dan niet 112 bellen of in het geval van een dier de dierenambulance? Niet duidelijk!
   De rijksoverheid stelt in een toelichting bij het formulier: “Als het noodzakelijk is dat u naar buiten gaat, dan moet u het formulier Eigen verklaring avondklok bij zich hebben. Dit kunt u digitaal invullen en printen. Bij een noodsituatie, terugkeer uit het buitenland en het uitlaten van een hond heeft u geen formulier nodig.“
   Wanneer is het nou noodzakelijker om naar buiten te gaan dan in een noodsituatie? En kennelijk is het geen noodsituatie als je dringend medische hulp nodig hebt. Wat is dan wel bedoeld? Wie het begrijpt, mag het zeggen. Dat je niet hoeft te verklaren dat je een hond uit moet laten als je een hond aan de lijn bij je voert, dat snap ik wel. En gelukkig kan die hond niet verklaren dat die tot vervelens toe al uitgelaten is. Maar wat er dan ook aan de hand moge zijn, lijkt het me het gemakkelijkst om bij controle te verklaren dat je net uit het buitenland terugkeert (rolkoffer niet vergeten!).
   Maar terug naar onze lijst.
4. Ik reis naar het buitenland en kan met (reis)documenten aantonen dat ik daarom tussen 21.00 en 04.30 uur buiten ben.
   Wederom: Waarom schriftelijk verklaren als je iets schriftelijk kunt aantonen? Is dat formulier soms nodig omdat de BOA’s zonder formulier niet weten wat de officieel en ambtelijk aanvaardbare uitzonderingen zijn?
5. Ik ben onderweg van of naar een uitvaart en kan dit aantonen.
   Is het al zo erg met Covid-19 dat crematoria 24/7 doordraaien? Ik denk toch dat de meeste afscheidsceremonies op gangbare uren plaatsvinden. En ook bij een crematie die van 00:45 tot 01:30 uur duurt heb je een uitnodiging of kaartje bij je…
6. Ik ben onderweg in verband met een oproep van een rechter, officier van justitie of bezwaar of beroepschriftencommissie en kan dit aantonen.
   Zie 5 mutatis mutandis
7. Ik ben onderweg van of naar een live-programma en kan dit aantonen met een uitnodiging van de omroep die dit programma uitzendt.
   Ook hier weer de vraag: Waarom moet je iets verklaren wat je veel beter kunt aantonen met hard bewijs? En welke BOA kent zijn BN’ers niet die te pas en te onpas op de buis verschijnen?
8. Ik ben onderweg van of naar een examen of tentamen dat ik moet afleggen voor mijn opleiding op het mbo, hbo of wo en kan dit aantonen.
   Zie 1 en 5 mutatis mutandis.

Hebben we hier te maken met ambtelijke onzin? Treiterij? Wraak op de burger omdat we het virus maar niet onder de duim krijgen? Echt doelmatig en doeltreffend kan ik dit formulier niet vinden. Het lijkt me niet eens nuttig. Integendeel. Het formulier versterkt alleen nog het beeld van een overheid die het spoor bijster is, in paniek verkeert, competentie, visie en capaciteit mist om overtuigend te kunnen zijn.

Toetje 1:

Het is voor de hand liggend, maar ik heb bij wijze van experiment het Duitstalige formulier ingevuld. De invuller wordt wel verzocht om toelichtingen in het Nederlands (!) of in het Engels te geven. In het Duitstalige formulier staan overal voor de zekerheid ook nog de originele Nederlandse omschrijvingen erbij. 2. Reden (enkelvoud) is in het formulier met Gründe (meervoud) vertaald. Dus heb ik maar alle redenen tegelijk aangevinkt. Dat soort onzin kan gewoon. (Het is tenslotte automatisering van de overheid!)

Toetje 2:

Ik heb de Covid hulplijn gebeld met mijn “journalistieke” belangstelling en heb mijn vragen en dilemma’s voorgelegd. Daar weten ze het nu ook niet meer. Het wordt doorgegeven naar hogerhand, want met een reactie terugbellen, dat kan natuurlijk weer niet.

Belangrijk advies: Knip het formulier uit het plaatselijke sufferdje en bewaar het voor net niet noodgevallen. Vul alvast in wat je in kunt vullen. Maak het af als het acuut wordt. Dat scheelt een boel werk op het verkeerde moment.

Volgend jaar zal de 2 weer wat hoger staan dan de 1 nu. Een mooi vooruitzicht.

Vandaag ontving ik van RegioBank deze mail.

Ik ontving deze mail ten onrechte, want de mail die ik wel ten onrechte ontvangen had moeten hebben, had ik terecht – maar bij nader inzien en in de context van de excuusmail – ten onrechte niet ontvangen. Ik voel nu terecht of onterecht een gemis van die onterechte e-mail. En het is de vraag of dit nog wordt recht gezet. De medewerker die de query’s voor de verzendlijsten draait, zal terecht op zijn donder krijgen. Daar ga ik dan maar vanuit, maar wellicht ook ten onrechte.

Toch voelt dit ook goed van RegioBank. Het heeft iets nobels om je te excuseren voor iets wat je niet eens hebt gedaan. Bovendien is dit in zeker tien jaar tijd de eerste onterechte, eigenlijk mislukte misser van RegioBank. Sterker nog, RegioBank excuseert zich voor iets wat BLG Wonen heeft gedaan terwijl ze BLG Wonen gewoon de schuld hadden kunnen geven! BLG Wonen had zich voor zijn ten onrechte mogelijk niet verzonden e-mail moeten excuseren. Het is wel de Volksbank, maar het is duidelijk de overheid niet waar de belastingdienst in de toeslagenaffaire naar sociale zaken wijst en andersom.

En van het kabinet van de “intelligente lockdown” hoeven wij al helemaal geen excuses te verwachten omdat er ten onrechte is gezegd dat “als het virus naar Nederland komt” we er klaar voor zijn, dat mondkapjes niet helpen, dat testen niet helpt, dat zorgmedewerkers onbezorgd zonder beschermende middelen hun werk konden doen, dat mijn kleinkinderen niet op bezoek mochten komen, een grote boog om me heen moesten maken, niet geknuffeld mochten worden en al die andere onzin waarmee wij geconfronteerd zijn en nog steeds geconfronteerd worden.

Straks worden ook mensen die op natuurlijke manier al bewust of onbewust in aanraking met Covid-19 zijn geweest of de ziekte doorstaan hebben gewoon “onterecht” ingeënt op dringend advies van ons kabinet.

Nee, sorry, geef me dan maar de RegioBank. En bij voorbaat mijn excuses. Terecht of onterecht.

…………………………………………………………

P.S.: En juist één dag na publicatie van dit blog valt er een brief van RegioBank op mijn mat. RegioBank introduceert negatieve rente. Maar nu gaat het toch echt fout.

Ik ben benieuwd of ik nog een brief krijg, waarin staat dat hier onterecht “betaald” stond, waar terecht “ontvangt” had moeten staan, dan wel dat hier onterecht en min-teken voor de 0,5% heeft gestaan. En dat van een bank! Het zal wel een corona-inval-medewerker zijn geweest of die collega van BLG-wonen ….
Hoe dan ook. Ik hoef me hierdoor niet gedupeerd te voelen.

De coronatest viel erg mee. De dame die de test uitvoerde was enthousiast. Ik heb een grote mond, een grote neusopening en een mooi grote holle ruimte in mijn hoofd waar zij als tester met haar wattenstaafje naar hartenlust in rond kon poeren. Ik voelde alleen een beetje kriebel en tegen mijn verwachting in was de uitslag er al binnen 24 uur: negatief. Dat is mooi, maar sommige “symptomen” heb ik nog steeds. Dus ben ik even bloeddonor met verlof. En je kunt natuurlijk ook nooit weten of je loopneus in deze tijd van het jaar en geriatrisch verschijnsel is, of dat je toch in contact met je kleinkinderen die in het voorjaar nog levensgevaarlijk waren, maar nu niet meer en straks mogelijk weer wel, iets anders hebt opgelopen.
Gezien al die onzekerheid en de laatste oekazes ligt de klaverjasclub ons genoegen (KCOG) sinds afgelopen dinsdag ook op zijn gat. We zouden natuurlijk …. maar dat doen we niet. Want we hebben als alternatief natuurlijk nog de klaverjasoptie huishouden tegen huishouden 😉 Toch balen. Maar hoe langer corona er is, hoe minder snap ik wat de regering telkens weer aan maatregelen verzint.

Update bij: fietspad
Sinds het ophangen van de verbod-uitleg-borden en de wegmarkeringen voor dyslectici of ernstiger leesbeperkten ben ik nog maar 3 (DRIE!) brommers / snorfietsen tegengekomen. En als klap op de vuurpijl heb ik zelfs een uiterst zeldzaam teken van handhaving waargenomen …. Jawel, er reed een politieauto op de dijk! De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Dus wie weet, gaan de vuurpijlen ook nog in de ban, misschien zelfs met een klein beetje handhaving?!