(Dit is een vervolg op “Niet normaal“)
Bruinkopje zat er gistermiddag wat mottig bij. Ze kon het gezellige gefladder rond voederplek 1 toch niet zo goed uitstaan. Dus was ze tussen boom 1 en boom 2 heen en weer gaan flitsen om “al haar” voer te verdedigen tegen het gulzige mezengebroed. Maar zo veel hebberigheid levert stress op. En voor je het weet krijg je dan een hongerklop omdat je in de drukte vergeet om zelf op tijd een hap te pikken. Dan nog de vorst waardoor je nergens even een goed bad kunt nemen! Logisch dat je op een gegeven moment met een soort coronakapsel in de boom het leven zit te overdenken.

Niet dat de andere vogels elkaar niet ook verdringen. Als de specht, een Vlaamse gaai of een ekster komen aanvliegen, doet de rest al gauw een stapje terug. De goudhaan en de roodborst zitten alleen in daluren op de vetcilinder, de koolmezen gaan voor de pimpelmezen en als de staartmezen met zijn achten tegelijk komen is er ook even geen ruimte voor andere schnabbelaars. Maar dat wisselt elkaar allemaal lekker af, duurt nooit lang en laat gelegenheid voor anderen. De hebberigheid van trutje bruinkop is uitzonderlijk.

Nu met de dooi zit ze er weer wat beter verzorgd bij. Ze pikt regelmatig een insect uit het vet, veegt dan aan een tak links en rechts haar snavel schoon, kijk misprijzend naar een stel koolmezen boven haar maar gedraagt zich wat rustiger. Misschien heeft ze haar lesje geleerd. En straks wordt het weer donker en dan komt aan de drukte toch een eind want al onze kostgangers gaan met de kippen op stok.

De cast:

Eind vorig jaar zag ik ineens een mooie, piepkleine vogel in onze tuin, prachtige oogopmaak en een oranje streepje over zijn kop – een goudhaantje. Die had ik nooit eerder gezien. Hij is nu heel de winter al te gast en kwam ook keurig tijdens de nationale tuinvogeltelling in show. Het lijkt of hij de plaats heeft ingenomen van de twee boomkruipers van vorig jaar, waarvan één (en ik jok niet!) zich nog maar één keer heeft laten zien en wel precies tijdens de … jawel: de nationale tuinvogeltelling.

Dat goudhaantje wilde ik natuurlijk wel op de foto hebben. Maar met een voederplek op het Noorden in de schaduw van het huis valt dat niet mee. Hij zit nooit stil, is eigenlijk te klein om op scherp te stellen en zit meestal achter twijgen die je dan wel scherp krijgt maar de goudhaan dus niet. Van alle pogingen tot foto’s durf ik alleen deze (uitsluitend als bewijsstuk) en nog wel met enige schroom te laten zien.

Goudhaantjes schijnen normaal niet solitair te zijn. Maar ja, “normaal” had ik ze nog nooit gezien. Alleen schijnt dit jaar niks normaal te zijn, zelfs het “nieuwe normaal” niet. Toch was ik nog behoorlijk verrast toen ik op mijn vaste rondje over de heide langs het bosrand ineens een hele zwik goudhaantjes kon volgen… dankzij de abnormale sneeuw. Ik weet zeker dat ik ze zonder sneeuw tegen de donkere bosgrond nooit zou hebben gespot.

Maar terug naar onze tuin. Het goudhaantje komt natuurlijk op onze voederplek af, net als al die andere kostgangers. En wat de mezen, de specht, de zwartkop (kan zo’n naam nog wel?) en het goudhaantje uit de vetbollen op de grond lieten vallen werd mooi opgepikt door vinken, de roodborst, de merel, de tortels en de houtduif. Alles was min of meer pais en vree en we waren ook bijzonder blij dat er een zwartkop bij was, of eigenlijk een bruinkop want het is een vrouwtje.

Alleen heeft mevrouw bruinkop het ineens in haar bol gekregen en denkt dat de hele voederopstelling voor haar alleen is. De specht en de merel laten zich niet verjagen. Maar de rest komt de hele week al niet meer aan de bak. Bruinkopje zit in de schijnbeuk boven het voer als een bok op de haverkist. “Doe normaal” zeggen helpt niet.

Er zat niets anders op, we hebben een tweede cilinder vet met insecten in de tweede boom een paar meter verderop gehangen. Daar zit bruinkopje nu lekker in haar eentje te handhaven terwijl alle anderen zich in boom 1 als vanouds lekker om de beurt tegoed doen aan al het lekkers dat er is.

Ik kon bijna niet geloven wat ik zag toen ik in ons plaatselijk sufferdje het formulier “Eigen verklaring Avondklok” afgedrukt zag staan. Ik had tot dat moment ook nog geen flauw benul van wat ik zou moeten doen of aan welke voorwaarden ik zou moeten voldoen als ik me onverwachts tijdens de Avondklok op straat zou moeten begeven. Nu weet ik, dat ik dan een ingevuld formulier “Eigen verklaring Avondklok” bij me moet hebben. Daarop moet ik aangeven waarom ik buiten ben! Laten we even kijken naar de officieel en ambtelijk aanvaardbare redenen:

1. Ik moet werken en heb de “Werkgeversverklaring Avondklok” bij me.
   OK. Maar als je al een Werkgeversverklaring Avondklok bij je hebt en die ook kunt laten zien, waarom dan nog een “Eigen verklaring Avondklok”???
2. Ik heb dringend medische hulp nodig of een dier heeft dringend medische hulp nodig.
   Duidelijk een noodsituatie, toch? Pijn in je borst en in je linker arm. Je voelt het infarct al aankomen. Wat moet je dan anders doen dan je printer aanzetten, je computer opstarten, het formulier “Eigen verklaring Avondklok” downloaden, afdrukken en invullen, handtekening niet vergeten, en dan in de auto en naar de eerste de beste SHE-post….?
   Of: Leg eens aan een dier in nood uit dat je eerst de eigen verklaring moet invullen!
3. Iemand anders heeft dringend mijn hulp nodig.
   Heel verstandig om bij een dreigend infarct of een slagaderlijke bloeding niet zelf achter het stuur te klimmen. En laat een ander dan ook maar eerst dat download- en invulwerk doen. Maar hoe moet die dan onderweg naar jou geloofwaardig maken dat die jou naar de SHE of de huisartsenpost moet rijden? En jij ondertussen maar volhouden en blijven ademen.
   Overigens: Als je dringend medische hulp nodig hebt, moet je dan niet 112 bellen of in het geval van een dier de dierenambulance? Niet duidelijk!
   De rijksoverheid stelt in een toelichting bij het formulier: “Als het noodzakelijk is dat u naar buiten gaat, dan moet u het formulier Eigen verklaring avondklok bij zich hebben. Dit kunt u digitaal invullen en printen. Bij een noodsituatie, terugkeer uit het buitenland en het uitlaten van een hond heeft u geen formulier nodig.“
   Wanneer is het nou noodzakelijker om naar buiten te gaan dan in een noodsituatie? En kennelijk is het geen noodsituatie als je dringend medische hulp nodig hebt. Wat is dan wel bedoeld? Wie het begrijpt, mag het zeggen. Dat je niet hoeft te verklaren dat je een hond uit moet laten als je een hond aan de lijn bij je voert, dat snap ik wel. En gelukkig kan die hond niet verklaren dat die tot vervelens toe al uitgelaten is. Maar wat er dan ook aan de hand moge zijn, lijkt het me het gemakkelijkst om bij controle te verklaren dat je net uit het buitenland terugkeert (rolkoffer niet vergeten!).
   Maar terug naar onze lijst.
4. Ik reis naar het buitenland en kan met (reis)documenten aantonen dat ik daarom tussen 21.00 en 04.30 uur buiten ben.
   Wederom: Waarom schriftelijk verklaren als je iets schriftelijk kunt aantonen? Is dat formulier soms nodig omdat de BOA’s zonder formulier niet weten wat de officieel en ambtelijk aanvaardbare uitzonderingen zijn?
5. Ik ben onderweg van of naar een uitvaart en kan dit aantonen.
   Is het al zo erg met Covid-19 dat crematoria 24/7 doordraaien? Ik denk toch dat de meeste afscheidsceremonies op gangbare uren plaatsvinden. En ook bij een crematie die van 00:45 tot 01:30 uur duurt heb je een uitnodiging of kaartje bij je…
6. Ik ben onderweg in verband met een oproep van een rechter, officier van justitie of bezwaar of beroepschriftencommissie en kan dit aantonen.
   Zie 5 mutatis mutandis
7. Ik ben onderweg van of naar een live-programma en kan dit aantonen met een uitnodiging van de omroep die dit programma uitzendt.
   Ook hier weer de vraag: Waarom moet je iets verklaren wat je veel beter kunt aantonen met hard bewijs? En welke BOA kent zijn BN’ers niet die te pas en te onpas op de buis verschijnen?
8. Ik ben onderweg van of naar een examen of tentamen dat ik moet afleggen voor mijn opleiding op het mbo, hbo of wo en kan dit aantonen.
   Zie 1 en 5 mutatis mutandis.

Hebben we hier te maken met ambtelijke onzin? Treiterij? Wraak op de burger omdat we het virus maar niet onder de duim krijgen? Echt doelmatig en doeltreffend kan ik dit formulier niet vinden. Het lijkt me niet eens nuttig. Integendeel. Het formulier versterkt alleen nog het beeld van een overheid die het spoor bijster is, in paniek verkeert, competentie, visie en capaciteit mist om overtuigend te kunnen zijn.

Toetje 1:

Het is voor de hand liggend, maar ik heb bij wijze van experiment het Duitstalige formulier ingevuld. De invuller wordt wel verzocht om toelichtingen in het Nederlands (!) of in het Engels te geven. In het Duitstalige formulier staan overal voor de zekerheid ook nog de originele Nederlandse omschrijvingen erbij. 2. Reden (enkelvoud) is in het formulier met Gründe (meervoud) vertaald. Dus heb ik maar alle redenen tegelijk aangevinkt. Dat soort onzin kan gewoon. (Het is tenslotte automatisering van de overheid!)

Toetje 2:

Ik heb de Covid hulplijn gebeld met mijn “journalistieke” belangstelling en heb mijn vragen en dilemma’s voorgelegd. Daar weten ze het nu ook niet meer. Het wordt doorgegeven naar hogerhand, want met een reactie terugbellen, dat kan natuurlijk weer niet.

Belangrijk advies: Knip het formulier uit het plaatselijke sufferdje en bewaar het voor net niet noodgevallen. Vul alvast in wat je in kunt vullen. Maak het af als het acuut wordt. Dat scheelt een boel werk op het verkeerde moment.

Volgend jaar zal de 2 weer wat hoger staan dan de 1 nu. Een mooi vooruitzicht.

Vandaag ontving ik van RegioBank deze mail.

Ik ontving deze mail ten onrechte, want de mail die ik wel ten onrechte ontvangen had moeten hebben, had ik terecht – maar bij nader inzien en in de context van de excuusmail – ten onrechte niet ontvangen. Ik voel nu terecht of onterecht een gemis van die onterechte e-mail. En het is de vraag of dit nog wordt recht gezet. De medewerker die de query’s voor de verzendlijsten draait, zal terecht op zijn donder krijgen. Daar ga ik dan maar vanuit, maar wellicht ook ten onrechte.

Toch voelt dit ook goed van RegioBank. Het heeft iets nobels om je te excuseren voor iets wat je niet eens hebt gedaan. Bovendien is dit in zeker tien jaar tijd de eerste onterechte, eigenlijk mislukte misser van RegioBank. Sterker nog, RegioBank excuseert zich voor iets wat BLG Wonen heeft gedaan terwijl ze BLG Wonen gewoon de schuld hadden kunnen geven! BLG Wonen had zich voor zijn ten onrechte mogelijk niet verzonden e-mail moeten excuseren. Het is wel de Volksbank, maar het is duidelijk de overheid niet waar de belastingdienst in de toeslagenaffaire naar sociale zaken wijst en andersom.

En van het kabinet van de “intelligente lockdown” hoeven wij al helemaal geen excuses te verwachten omdat er ten onrechte is gezegd dat “als het virus naar Nederland komt” we er klaar voor zijn, dat mondkapjes niet helpen, dat testen niet helpt, dat zorgmedewerkers onbezorgd zonder beschermende middelen hun werk konden doen, dat mijn kleinkinderen niet op bezoek mochten komen, een grote boog om me heen moesten maken, niet geknuffeld mochten worden en al die andere onzin waarmee wij geconfronteerd zijn en nog steeds geconfronteerd worden.

Straks worden ook mensen die op natuurlijke manier al bewust of onbewust in aanraking met Covid-19 zijn geweest of de ziekte doorstaan hebben gewoon “onterecht” ingeënt op dringend advies van ons kabinet.

Nee, sorry, geef me dan maar de RegioBank. En bij voorbaat mijn excuses. Terecht of onterecht.

…………………………………………………………

P.S.: En juist één dag na publicatie van dit blog valt er een brief van RegioBank op mijn mat. RegioBank introduceert negatieve rente. Maar nu gaat het toch echt fout.

Ik ben benieuwd of ik nog een brief krijg, waarin staat dat hier onterecht “betaald” stond, waar terecht “ontvangt” had moeten staan, dan wel dat hier onterecht en min-teken voor de 0,5% heeft gestaan. En dat van een bank! Het zal wel een corona-inval-medewerker zijn geweest of die collega van BLG-wonen ….
Hoe dan ook. Ik hoef me hierdoor niet gedupeerd te voelen.

De coronatest viel erg mee. De dame die de test uitvoerde was enthousiast. Ik heb een grote mond, een grote neusopening en een mooi grote holle ruimte in mijn hoofd waar zij als tester met haar wattenstaafje naar hartenlust in rond kon poeren. Ik voelde alleen een beetje kriebel en tegen mijn verwachting in was de uitslag er al binnen 24 uur: negatief. Dat is mooi, maar sommige “symptomen” heb ik nog steeds. Dus ben ik even bloeddonor met verlof. En je kunt natuurlijk ook nooit weten of je loopneus in deze tijd van het jaar en geriatrisch verschijnsel is, of dat je toch in contact met je kleinkinderen die in het voorjaar nog levensgevaarlijk waren, maar nu niet meer en straks mogelijk weer wel, iets anders hebt opgelopen.
Gezien al die onzekerheid en de laatste oekazes ligt de klaverjasclub ons genoegen (KCOG) sinds afgelopen dinsdag ook op zijn gat. We zouden natuurlijk …. maar dat doen we niet. Want we hebben als alternatief natuurlijk nog de klaverjasoptie huishouden tegen huishouden 😉 Toch balen. Maar hoe langer corona er is, hoe minder snap ik wat de regering telkens weer aan maatregelen verzint.

Update bij: fietspad
Sinds het ophangen van de verbod-uitleg-borden en de wegmarkeringen voor dyslectici of ernstiger leesbeperkten ben ik nog maar 3 (DRIE!) brommers / snorfietsen tegengekomen. En als klap op de vuurpijl heb ik zelfs een uiterst zeldzaam teken van handhaving waargenomen …. Jawel, er reed een politieauto op de dijk! De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Dus wie weet, gaan de vuurpijlen ook nog in de ban, misschien zelfs met een klein beetje handhaving?!

In mijn ouderlijk huis werd bij de geringste symptomen gelijk aan de meest akelige ziektes gedacht. Ik probeer mij daar verre van te houden. Maar als er twee golven van een pandemie over je heen klotsen, begint dat lastig te worden. Nu heb ik me toch maar voor een coronatest opgegeven. Die is morgen, dinsdag.
Tijdens de eerste golf zat ik ook tijden lang goed dicht, moest niezen en hoesten en joeg daarmee menigeen de stuipen op het lijf. Maar dat was in het voorjaar en toen wist ik vast en zeker dat het mijn aloude pollenallergie betrof. De symptomen waren duidelijk en bekend. “Het is maar hooikoorts, hoor! Niks aan de hand!” riep ik dan. En bovendien: Je kon je niet laten testen.

En nu zal het ook wel een gewone najaarsverkoudheid zijn, maar daar kan ik niet echt zeker van zijn. Vooral ook omdat ik van zaterdag op zondag mijn longen zowat uit mijn lijf heb gehoest. Zondag ochtend heb ik meteen een test aangevraagd. En die is dus pas morgen.

Als ik even terugdenk dan voelde ik me afgelopen woensdag al niet helemaal senang meer, beetje rillerig, maar geen koorts. Daarna slecht geslapen. Donderdag best wel brak maar toch meegedaan aan de afgesproken fietstocht over de Veluwe. En misschien had ik met die kou toch maar beter niet in sandalen en met blote voeten moeten fietsen. Enfin, vrijdag leek toch alles weer in orde maar in de avond, zaterdag en toen in de nacht naar zondag ging het van kwaad tot erger.

Met wie heb ik sinds woensdag allemaal contact gehad. En met wie daarvoor? Hoe lang is de incubatietijd? Wie zou ik met dit virus (welk virus het ook moge zijn) al asymptomatisch hebben kunnen besmetten?

Inmiddels komen de hoestbuien minder vaak en ze zijn minder hevig. Wie weet, ben ik morgen wel weer bijna symptoomvrij. Wat zegt een negatieve uitslag dan nog? Kunnen al mijn contacten er wel gerust op zijn? Moet ik de test afzeggen zodat zich in mijn plaats een leraar of een verpleegkundige kan laten testen? En als het daarna toch weer erger wordt?

We weten zo weinig over Covid-19 en de bestrijding ervan hangt van onvermogen aan elkaar. Wat heb je aan dit soort tests? Tenzij de uitslag tegen alle verwachting in natuurlijk positief is (die kans is hoe dan ook klein). En hoe lang duurt het vóór die uitslag er is? Dan moet een aantal mensen snel in quarantaine. Maar ook weer (te) laat.

Dit zit me allemaal niet lekker. Dat zou toch anders moeten kunnen?!

Dit bord zou duidelijk moeten zijn, toch?

Op de dijk van Huissen naar Arnhem staat dit bord – al heel lang. Misschien al wel 20 jaar. Snorfietsers, scooters, brommers een enkele motor- en quadrijder maar ook fietsers … iedereen maakt naar hartenlust gebruik van dat fietspad, de een soms net iets minder naar hartenlust omdat de ander er ook gebruik van maakt.
Kijkt nog iemand naar die borden? Weet iedereen dat dit bord een verbod inhoudt voor andere voertuigen dan fietsen?

Toch lijkt het na al die tijd of het nu echt wel een klein beetje de bedoeling is dat het misschien anders zou kunnen moeten of moeten kunnen. En dan is de lastige vraag hoe je dat moet aanpakken in dit unieke fantastisch liberale gedoogland voor “15 miljoen mensen” die je in hun waarde moet laten en die een bloedhekel hebben aan verboden. Daar is duidelijk en vast ook heel lang over nagedacht! Misschien wel 20 jaar?! Zie hier de kloeke poging!

Met name dat “Bedankt namens de buurt” vind ik interessant. Direct achter de dijk heeft een bever zijn burcht, verderop staan wat dijkhuizen. Wie bedanken zij? Waarvoor? Lieve lezer – ik hoor het graag.
En dan hebben we nog een probleem. Maar ook voor de 25% van de snorrende en brommende Nederlandse jeugd die niet meer kan lezen is iets bedacht:

Alleen – wat als je als fietser nou net niet de dijk op wilt maar linksaf langs de gevangenis? Het blijft schipperen.

Dit was het eigenlijk, maar voor de volledigheid moet ik hier nog een leerzaam staaltje Nederlandse regelgeving aan toevoegen waar zelfs onze Oosterburen (!) nog van kunnen leren:
Een fietspad kan worden aangegeven met een vierkant bord (G13, zoals hier boven) en met een rond bord (G11). G13 geeft een onverplicht fietspad aan. G11 geeft een verplicht fietspad aan. Dan heb je ook nog een rond bord waar onder een fiets ook nog een brommer op staat (G12a). Kom je als fietser een rond bord met een fiets erop tegen, dan moet je van dat fietspad gebruik maken. Maar wat is een fiets? Volgens de wet zijn snorfietsen en -scooters gelijkgesteld aan fietsen. De bestuurders hoeven geen helm op en ze mogen niet harder dan 25km/h. Die moeten dus ook gebruik maken van G11 “fietspaden” (zelfs de opgevoerde, al mogen die eigenlijk helemaal niet de weg op, maar dat is een ander verhaal). Op G12a “fietsbrompaden” kom je ook brommers tegen die harder kunnen dan 25km/h. Maar op G13 fietspaden mogen alleen fietsen rijden. In principe dan, want snorfietsen met elektromotor mogen er ook op. Zelfs snorfietsen met een verbrandingsmotor mogen er komen, maar dan moet die motor wel zijn uitgeschakeld.

Wil je nu ook nog weten hoe het met pedelecs zit (die veel harder kunnen dan 25km/h) of met longboards of met longboards met elektromotor, of misschien zelfs met een Stint? Denk je dat er misschien uitzonderingen zijn voor leden van kerkgenootschappen op scooters en brommers? – Vraag het na in Den Haag. Daar weten ze het ook niet. Maar een of ander advies met een gebarentolk op de achtergrond zit er altijd in.

Blijf gezond. En vooral bedankt namens de redactie.

“Gaaf beest”! Ik weet bijna zeker dat Tijn dat zou zeggen. Hij is aankomend striptekenaar, houdt ook van de meest enge beesten en is als struinjongere bekend van StruinTV. Bovendien is hij mijn oudste kleinzoon en ik zou het helemaal met hem eens zijn. De kolibrievlinder heeft een veel dikker lijf dan andere vlinders en een bijna aaibare vacht. En hij is binnen een fractie van een seconde van de éne bloem naar de andere. Hoe die het binnen die korte tijd voor elkaar krijgt om met zijn tongacrobatiek slurpend aan zijn kostje te komen…. ongelooflijk!

Ik spotte hem in de voortuin en had de camera gelukkig bij de hand. Echt een gaaf beest!

Waar je opgewonden van kunt raken …. ik ken ze niet allemaal bij naam, ben ook echt geen expert, maar dan zie ik er weer een en dan denk ik: Wat ben je mooi! En ik vind het ook niet gek dat er mensen met netten achter vlinders zijn aangelopen om ze te vangen, op te prikken en er een verzameling van aan te leggen – een verzameling die je volgens mij nooit compleet kunt krijgen. Ik ben zelf nog gekker. Ik probeer de vlinders te fotograferen. En op het moment dat ze dan mooi in de zon zitten, de instellingen van het fototoestel kloppen, de vinger aan de knop zit, vouwen ze hun vleugeltjes weer dicht. Niet een keer – zowat elke keer. En dan denk ik, doe je vleugels open of ik pak een net en prik je op. Maar dat doe ik dan toch weer niet. Vorige week had ik de camera steeds bij de hand. En bofkont dat ik ben – komt er ook nog eens een kolibrievlinder langs. De laatste keer dat ik er een voor de lens had, was op een onvergetelijk mooie plek in Noord-Italië. Hier een paar foto’s voor wie in het genot wil delen. (Getsie – er zit een vlieg tussen! Is het een stadsreus?)